«انتفاع به معنی بهره و نفع بردنه پس نتیجه می گیریم که مدرسه غیرانتفاعی طبق معنی یعنی مدرسه ای که بهره و نفع نمی بره !!!»

تا قبل از اینکه برای رفتن به مدرسه دولتی اقدام کنم تصور خاصی در موردش داشتم: فکر می کردم که مدرسه دولتی یه مدرسه درب و داغون و کثیفه که ضعیف ترین بچه ها رو تو خودش جا داده ، معلماش کاری به کار بچه ها ندارن و ازونجایی که حقوقشون (طبق گفته همیشگیشون) پایینه ، فقط درس می دن و میرن و کاری به کار بچه ها ندارن و آخر ترم هم الکی نمره خیرات می کنن !

این تصور ادامه داشت تا وقتیکه برای امتحانات نهایی سال سوم به یه مدرسه دولتی رفتیم. برام خیلی جالب بود که ببینم این مدرسه اینقدر از لحاظ امکانات جلوه ولی مدرسه "غیرانتفاعی"ما که میلیون میلیون به خاطرش دادیم حتی یه کلاس کامپیوتر درست و حسابی هم نداره!

خیلی از بچه های اونجا زرنگ تر از ماهایی بودن که همیشه سرمون رو بالا می گرفتیم و مدرسه" غیرانتفاعیمون " افتخار میکردیم !!!

خلاصه از اونجایی که می خواستم از زیر فشار الکی مدرسه غیرانتفاعی فرار کنم ، رفتم و توی یکی از مدارس دولتی ثبت نام کردم .

اولین چیزی که اونجا توجهم رو جلب کرد این بود که از ما فقط 15 هزار تومان طلب کردن و بعدش هم توی همون روزای اول گفتن که 50 هزار تومان برای کلاسهای فوق العاده دیفرانسیل و البته کمک به مدرسه بیارید ( اگه می خواهید توی کلاسای فوق العاده شرکت کنید )

واقعا جالب بود !

توی مدرسه قبلی میلیونها تومان پول میدادیم و بازم برای فوق العاده جدا جدا پول میدادیم و  البته توی جلسه اولیا و مربیان برای کمک به مدرسه باباهامون رو نشون می کردن و صد البته  به 50 هزار تومانی هم که تازه کلّیش هم مال کلاس فوق العاده دیفرانسیل بود ، اکتفا نمی کردن !

مدرسه"غیرانتفاعی " ما یه مدرسه کوچیک و قدیمی بود یا بهتره بگم  یه خونه ای بود که چند دهه پیش ساخته بودنش و صاحباش تازه به این نتیجه رسیده بودن که "وای که چقدر به درد مدرسه شدن می خوره!!!!"

اینجا توی مدرسه دولتی ، معلمها همون معلمهایی هستن که توی مدرسه غیر انتفاعی درس می دادن و خیلی از بچه ها هم همون بچه هایی هستن که توی مدرسه غیرانتفاعی درس می خوندن ولی ...